Kodaikanal

Afgelopen weekend ben ik voor het eerst buiten de stad Bangalore geweest. Een Indier uit mijn groep, van een ander lab, heeft het uitstapje geregeld. De 3 Fransen gaan namelijk bijna naar huis en hij was van mening dat dat niet kan, zonder in Kodaikanal geweest te zijn. Omdat je hier niet zomaar een weekend vrij kan krijgen, hebben we afgesproken om zaterdagavond om half 10 te vertrekken. Uiteindelijk konden we helaas pas tegen 11 uur 's avonds vertrekken omdat de prof. van de groep nog iets met een Indier uit de groep wilde bespreken. (En ja dat moest en zou zaterdagavond gebeuren.) Na 1,5 uur wachten konden we (7 Indiers, 3 Fransen en ik) dan eindelijk vertrekken. Er was een 13-persoonsbusje geregeld, maar daarin bleek toch wel dat Indiers over het algemeen kleiner zijn. Ik kon namelijk niet in het busje staan en zat met m'n knieen klem tegen de stoel voor mij.
De Indiers hadden cd's met Hindi muziek meegenomen en gingen ineens helemaal uit hun dak. Echt grappig om te zien. Na een beetje kennis gemaakt te hebben met elkaar zijn we allemaal al snel gaan slapen (hadden er namelijk allemaal al een lange werkdag opzitten). De hele nacht door was het druk op de weg met voornamelijk vrachtwagens, maar ook een enkele keer een koe. Af en toe stopte de chauffeur langs de kant van de weg, waar je gewoon dag en nacht koffie kan krijgen. Is allemaal echt super leuk om dat soort dingen een keer te zien en mee te maken.
Het laatste stuk van de reis was geen 'snelweg' meer, maar ging bergopwaarts. Daardoor kreeg je een heel mooi uitzicht op het dal, maar wat een wegen. Bochtig, slecht wegdek en regelmatig hard op de rem gemoeten voor tegenliggers, koeien of apen op de weg. In ons busje was er 1 Indier die hier niet tegen kon, dus doe je het raampje open, hoofd naar buiten en gooi je alle eruit. Liet een mooi souvenirtje achter op de zijkant van de bus. Onderweg hebben we dit ook nog meerdere malen bij anderen bussen zien gebeuren.
Toen we in Kodaikanal aankwamen wilden een paar mensen eerst een douche nemen, waardoor we in een 'hotel' 2 kamers voor een uurtje geboekt hadden. De Fransen en ik vonden dit maar tijdsverspilling, aangezien we maar 1 dag hadden. We zijn toen vlakbij het hotel op een mooi plekje van het uitzicht gaan genieten en hebben ontbeten. (Zelf meegenomen cereals.) Zodra iedereen weer fris was zijn we het meer op gegaan met waterfietsen het meer op gegaan. Op zich is dit niet zo bijzonder (voor een Nederlander), maar voor een Indier dus wel. De meesten kunnen namelijk niet zwemmen en veel meren zijn er niet. Wij Europeanen hadden met z'n vieren 1 waterfiets en waren een ware attractie voor anderen op het meer. Ze wilden foto's van ons maken, en sommigen ook aanraken. Je vraagt je misschien af waarom...??? We hebben niet zitten stunten in de bootjes (behalve af en toe onderling van plaats wisselen, of op de voorste punt gaan zitten om een foto te maken), maar alle aandacht was omdat we blank zijn.
Overal langs het meer zijn kleine stalletjes waar je van alles en nog wat kan kopen zoals kleding, sieraden, souvenirs en eten. We hebben daar blokjes chocolade gekocht, echt super lekker. En sommige Indiers hebben daar ook eindelijk onbeten. Dan worden een aantal ingredienten zoals tomaat, pinda's en iets voedzaams gemengd en krijg je dat in een 'puntzak' van krant mee. Heb natuurlijk een klein beetje geprobeerd en was best lekker, maar zoals al het eten hier spicy.
Daarna hebben we het busje weer opgezocht en zijn we naar een dennenbos gereden. Onder de Indiers is dit super speciaal, omdat naaldbomen hier bijna niet voorkomen. Het schijnt ook een hele populaire filmlocatie voor de Bollywood films te zijn. Voor mij waren de bomen natuurlijk niet zo bijzonder, maar ik heb me prima vermaakt met aapjes kijken (letterlijk en figuurlijk).
Vervolgens zijn we via een voor Indiers populaire en bijzondere picknickplek naar een ander meer gereden en hebben daar even rondgekeken. Ik was iets minder geinteresseerd in het meer, maar vlakbij lagen ook akkers waar mensen aan het werk waren. Ze waren onder andere bezig om met
oxen het land om te ploegen.
Uiteindlijk zijn we nog naar 2 uitzichtpunten en de Pillar Rocks geweest, maar door de laaghangende bewolking en regen viel dit een beetje tegen. Op een van de uitzichtspunten zag je echt alleen maar wolken. We hebben gelukkig nog wel een glimp van de Pillar Rocks op kunnen vangen en vanaf het laatste uitzichtspunt nog een mooie regenboog en mooi luchten gezien vanwege de ondergaande zon.
Toen we weer terug bij het busje waren, waren we allemaal moe en hongerig en was het inmiddels donker geworden. We zijn dus maar maar weer aan de afdaling begonnen. Onderweg kwamen we nog een mooie verlichte waterval tegen. Door de regen van het eind van de middag was die natuurlijkj extra mooi. Toen we weer beneden waren hebben we nog met z'n allen ergens gegeten. Dat is niet zoals in NL gezellig met z'n allen wat eten en drinken als afsluiting van de dag. Je had nauwelijks keuze voor het avondeten, het enige drinken was water en het waren allemaal vier persoonstafeltjes. Verder als iemand klaar was met eten, dan stond hij op en ging vast terug naar het busje.
Uiteindelijk heeft iedereen de rest van de weg naar huis geslapen en waren we netjes om half 8 terug op de campus. Konden we douchen, ontbijten en weer aan het werk. Het was dus een gezellig dagje weg, maar voor mij zijn hele andere dingen bijzonder dan voor de Indiers. Ik heb op de heenweg het laatste vlakke stuk vooral naar buiten zitten kijken. In de dorpjes zijn veel winkeltjes langs de weg en wonen mensen in primitieve hutjes. Het ziet er allemaal primitief uit, maar gelijktijdig ook wel gezellig. Als ik weer een keer buiten de stad kom, zal ik proberen het op foto vast te leggen.

Behalve het uitstapje naar Kodaikanal is het helaas elke dag hard werken. Het zijn ook lange dagen, vanaf 9 uur 's ochtends tot ergens tussen 9 en 12 's avonds. Gelukkig is m'n project leuk en durven de mensen op het lab inmiddels tegen mij te praten. Een heel enkele keer kan ik overdag een paar uurtjes vrij nemen, mits ik niet echt werk te doen heb. Gistermiddag heb ik een paar uurtjes vrij genomen om te gaan badmintonnen. Was echt goed om weer eens te sproten, maar met temperaturen boven de 35 graden was ik snel doorweekt van het zweet. De mensen hier zijn superfanatiek in hun spel, maar ik kan hier gelukkig wel redlijk goed meedoen. (Het niveau ligt dus niet zo hoog.)

De foto's van Kodaikanal komen weer op de site te staan, maar dat kan even duren omdat internet niet mee wil werken. (http://picasaweb.google.com/yvette.goedegebure)


PS:Ondanks dat er gistermorgen 2 gekko'tjes op m'n kamer zaten, heb ik ze nog steeds niet (scherp) op de foto kunnen zetten. Ik zal blijven proberen.